Succesvolle niet-operatieve behandeling van een subtotale ruptuur van de musculus adductor longus : een case report
Deutscher übersetzter Titel: | Erfolgreiche, nicht-operative Behandlungen einer subtotalen Ruptur des musculus adductor longus : ein Fallreport |
---|---|
Autor: | Jennes, B.; Eede, E. van den; Veryser, J.; Peers, K. |
Erschienen in: | Sport & geneeskunde |
Veröffentlicht: | 45 (2012), 3, S. 6-12, Lit. |
Format: | Literatur (SPOLIT) |
Publikationstyp: | Zeitschriftenartikel |
Medienart: | Gedruckte Ressource |
Sprache: | Holländisch |
ISSN: | 1874-6659 |
Schlagworte: | |
Online Zugang: | |
Erfassungsnummer: | PU201211007622 |
Quelle: | BISp |
Abstract
In this case report, a 23 year old soccer player with a subtotal rupture of the m.adductor longus at the musculotendineous junction is described. In general the prognosis of these injuries is poor when more than 50% of the cross sectional area is involved. Based on existing literature in American football players, who showed an earlier return to sports compared to players who were treated surgically with a comparable injury, the decision was made to treat conservatively. Treatment involved two weeks of partial weight bearing, followed by four weeks of core stability exercises. After six weeks, strengthening exercises of lower back, hip and upper leg muscles were added. As the patient was pain free after four months of conservative treatment, soccer training was resumed. After six months he was able to perform at a higher level than before the injury, without any pain. One year follow-up confirmed this favourable evolution. Verf.-Referat
Abstract
In dit artikel presenteren we een casus van een 23-jarige voetballer met een subtotale ruptuur van de m.adductor longus aan de musculotendineuze overgang. Doorgaans is de prognose van letsels met aantasting van meer dan 50% van de dwarse doorsnede slecht. Op basis van bestaande literatuur betreffende American football spelers, werd er besloten tot een conservatieve behandeling over te gaan. Hieruit bleek dat de spelers die conservatief behandeld werden sneller tot volledige sporthervatting kwamen dan de spelers die operatief behandeld werden. De behandeling bestond in eerste instantie uit het wegnemen van de belasting, door o.a. het lopen met krukken, waarbij binnen twee weken opgebouwd werd tot volledige belasting. Daarna werd overgegaan op vier weken core stability training. Na zes weken werden krachtoefeningen voor lage rug-, heup- en bovenbeenmusculatuur toegevoegd, gevolgd door sportspecifiekere oefeningen. Vier maanden na het letsel was de patient pijnvrij en kon hij voetbaltrainingen en wedstrijden hervatten. Zes maanden later slaagde hij erin zonder pijn te voetballen, zelfs op een hoger niveau dan voorheen. Deze gunstige evolutie werd bevestigd bij follow up een jaar na het letsel. Verf.-Referat