Zusammenfassung

هدف پژوهش حاضر، تعیین تأثیر فعالیت تناوبی بالاتنه و پایین‌تنه بر عوامل همورئولوژیک بود. تعداد 12 آزمودنی با شاخص تودة بدنی 3 ± 30 کیلوگرم/ مترمربع و میانگین سنی 1/7 ± 9/32 سال، پس از تعیین حداکثر اکسیژن مصرفی برای بالاتنه و پایین‌تنه، فعالیت تناوبی بالاتنه و پایین‌تنه را در دو جلسة مجزا با فاصلة یک هفته انجام دادند. فعالیت تناوبی شامل پنج تکرار بود که فعالیت به‌مدت دو دقیقه و با شدت 85 درصد اکسیژن مصرفی و ریکاوری چهار دقیقه با شدت 45 درصد حداکثر اکسیژن مصرفی بود. نمونه‌های خونی قبل و بلافاصله بعد از فعالیت گرفته شدند و برای تعیین فاکتورهای موردنظر آنالیز شدند. نتایج نشان داد که صرف‌نظر از نوع فعالیت ورزشی، فعالیت تناوبی باعث افزایش معنادار هماتوکریت، ویسکوزیتة پلاسما، تعداد گلبول‌های قرمز، لاکتات، شاخص خشکی Tk و کاهش معنادار فیبرینوژن شد ( 0.05 > P )؛ اما فعالیت بر ویسکوزیتة خون، تجمع‌پذیری و انعطاف‌پذیری گلبول‌های قرمز، هموگلوبین، فراهمی اکسیژن بافتی و فشارخون سیستولی تأثیر معناداری نداشت ( 0.05 < P ). همچنین، بین پاسخ مقادیر ویسکوزیتة خون، هماتوکریت، هموگلوبین، فراهمی اکسیژن بافتی، تجمع‌پذیری و انعطاف‌پذیری گلبول‌های قرمز، شاخص Tk ، لاکتات، فیبرینوژن و فشارخون سیستولی فعالیت تناوبی بالاتنه و پایین‌تنه در دو جلسه تفاوت معناداری وجود نداشت ( 0.05 < P )؛ اما تغییرات ویسکوزیتة پلاسما در فعالیت پایین‌تنه و تعداد گلبول‌های قرمز در فعالیت بالاتنه تفاوت معناداری با جلسة دیگر داشتند ( 0.05 > P )؛ بنابراین، فعالیت تناوبی شدید به‌دلیل ریکاوری فعال تأثیر منفی بر متغیرهای همورئولوژیک ندارد. همچنین، فعالیت تناوبی بالاتنه و پایین‌تنه به‌طور مشابهی بر متغیرهای همورئولوژیک اثر می‌گذارند.