Zusammenfassung

Svako bavljenje sportom skopčano je sa većim ili manjim rizikom. Ukinuti taj rizik, znači ukinuti i sport. Kod svih vrsta sportova događaju se nesreće (udesi) u kojima dolazi do oštećenja učesnika i drugih lica, a što izaziva pitanje nadoknade štete. Rizici udesa su tim veći što su veći zahtevi u pogledu brzine, snage, vičnosti, smelosti i izdržljivosti. Povrede pravnih dobara koje nastaju na sportskim takmičenjima uglavnom su posledica prikraćivanja nečijeg prava ličnosti, a mnogo ređe rezultat povrede nečije stvari. Pravni pisci takve povrede vezuju, po pravilu, za tzv. sportske nesreće. U pitanju su oni slučajevi kada povrede sportista stoje u neposrednoj vremenskoj i mesnoj vezi sa njegovom sportskom aktivnošću. Bitno je, pri tom, da je nesreća povezana sa tipičnim rizicima određene sportske aktivnosti i da je u njoj učestvovao aktivni sportista. Autor u radu analizira osnove, odnosno razloge odgovornosti za štetu koju pretrpi sportista na sportskom takmičenju, uključujući i okolnosti koje isključuju ili ograničavaju odgovornost za štetu koju pretrpi sportista na sportskom takmičenju usled realizacije upravo tipičnih rizika koji prati određeno sportsko takmičenje, odnosno sportsku aktivnost. Pored ukazivanja na uporednopravna rešenja, autor je posebno analizirao nov pristup koji je doneo Zakon o sportu Republike Srbije iz 2011. godine po tom pitanju, u odnosu na uobičajeno stanovište prihvaćeno u pravnoj praksi i literaturi bivših jugoslovenskih republika.