Abstract des Autors

Meisjes en vrouwen twijfelen vaak om deel te nemen aan sporten die een aanzienlijke inspanning vereisen, typisch mannelijk zijn of waarbij risico’s op blessures hoger zijn, zoals bij contactsporten het geval is.1 Je zou daarom zeggen dat tafeltennis een ideale sport is: tafeltennis vereist geen uitzonderlijke krachtsinspanning noch uithoudingsvermogen, er is geen sprake van direct contact en het is niet overduidelijk een ‘mannentaak’. Toch weten maar bar weinig meisjes en dames de tafeltennisvereniging te vinden. Tafeltennis wordt in Nederland veelal ontvangen en beleefd als een jongens-/mannensport. Het blijkt een behoorlijke uitdaging om meisjes en dames te boeien en verbinden aan onze mooie sport. Hoe zit dat eigenlijk? En welke kansen liggen er voor trainers, clubs en bond om daar verandering in te brengen?