Abstract

Overbelastingsletsels behoren tot de lastigste problemen in de sportgeneeskunde. Een achillespeesblessure, een tennisarm, een golfers' elbow, patellapeesirritaties: ze vormen een gevaar voor de carrière van veel wedstrijdsporters. Ook voor 'recreatieve' sporters zijn deze letsels vaak uitermate hinderlijk. Gedoseerde rust in combinatie met belastbaarheidsverhogende oefentherapie is doorgaans de enige remedie en die helpt vaak niet definitief. Plaatselijke injecties met Platelet Rich Plasma (PRP) uit het eigen bloed van de patiënt zijn enige jaren geleden aan het therapeutische arsenaal toegevoegd. In de voorbije jaren is er op diverse plaatsen gedebatteerd over vragen naar de betrouwbaarheid en wenselijkheid van deze behandelmethode. In deze bijdrage blikken we terug op een debat dat werd gehouden tijdens het congres van de VSG in 2009 en we doen dat aan de hand van een aantal meer recente inzichten en stellingnamen (zoals verwoord in een consensus papervan het IOC in 2010). In de beschouwing verbinden we de discussie aan een aantal medisch ethische principes en schenken daarbij speciale aandacht aan de vraag of het (aanvankelijke) predicaat 'doping' in de weg stond van de discussie over de betrouwbaarheid van deze behandelmethode en de toepasbaarheid bij wedstrijdsporters. Verf.-Referat